σπερύνειν

Α

(κατά τον Ησύχ.) «σπείρειν, θυμοῡσθαι, ἀπειλεῑν, διώκειν».

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπερ- τού σπείρω, κατά τα ρ. σε -ύνω].